Krosty na głowie świadczyć mogą o rozwoju groźnych infekcji bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych, a także innych schorzeń, jak łuszczyca czy trądzik. Zobacz, jakie są przyczyny powstawania tego typu wykwitów. Sprawdź, co stosować na swędzące i bolesne wypryski pojawiające się między włosami. Przyczyny krost na głowie. Skąd się biorą strupki we włosach? Krosty na głowie, jeśli występują w większej ilości, zazwyczaj są świadectwem poważnych schorzeń lub zaburzeń funkcjonowania organizmu o podłożu zapalnym i infekcyjnym. Wśród potencjalnych przyczyn powstawania tego typu wykwitów wymienić można: Infekcje bakteryjne, w tym: ● gronkowcowe zapalenie mieszka włosowego (figówka, czyraczność); ● kiła powodowana przez krętka bladego; Infekcje wirusowe, np. ospa wietrzna; Infekcje grzybicze; Trądzik; Łuszczyca owłosionej skóry głowy; Uszkodzenia mechaniczne (np. na skutek rozdrapywania, golenia, strzyżenia); Niewłaściwa pielęgnacja, zaniedbania higieniczne; Ropne krosty na głowie we włosach. Czy to może być ropne zapalenie skóry głowy? Ropne krosty na głowie we włosach z dużą dozą prawdopodobieństwa są skórną manifestacją zapalenia mieszków włosowych. Jest to infekcja wywoływana przez gronkowce, czyli jedne z najbardziej zjadliwych bakterii gram dodatnich. Stan zapalny pierwotnie obejmuje ujścia mieszków włosowych, a następnie całe mieszki oraz ich otoczenie. Z czasem powstają bolące krosty na głowie. Wyróżnia się kilka postaci infekcji, wśród których na wyróżnienie zasługują: figówka. Jest to ropne zapalenie mieszków włosowych w postaci przewlekłej, utrzymujące się długi miesiącami, a nawet latami. Wypryski na głowie pojawiają się pod włosami, ale też na twarzy. Mają charakter krost oraz zmiękczonych grudek. W miejscu wykwitów włosy wychodzą z mieszków z wyjątkową łatwością, co sprzyja miejscowemu łysieniu; czyraczność – ropne zapalenie okołomieszkowe, związane z powstaniem martwiczego czopa. Schorzenie to często występuje u osób cierpiących na cukrzycę, zaburzenia czynności nerek oraz niedostatki odporności. Krosty z tyłu głowy i strupki na głowie w okolicach skroni mogą być objawem kiły! Krosty z tyłu głowy, a także w okolicach skroni mogą być jednym ze skórnych objawów kiły – groźnej choroby układowej przenoszonej przez błony śluzowe w trakcie kontaktów seksualnych, spowodowanej przez bakterię względnie beztlenową Treponema palidum (krętek blady). Rozprzestrzeniające się w organizmie zakażenie z czasem prowadzi do wystąpienia objawów także na twarzy i na owłosionej skórze głowy, zwłaszcza na potylicy. W przebiegu tzw. kiły drugorzędowej, po upływie kilku miesięcy od zakażenia, pojawia się tak zwana osutka. Jest to wysypka, na którą składają się grudki, krostki, plamki i inne wypryski oraz przebarwienia. Co niezwykle istotne, u wielu pacjentów w ciągu 2-3 miesięcy od wystąpienia osutki, rozpoczyna się proces łysienia kiłowego. Jest ono bardzo charakterystyczne – na głowie powstają niewielkie „wygryzione” łyse placki, zlokalizowane zazwyczaj tam, gdzie włosy trzymają się najlepiej, a więc na potylicy i skroniach. Swędząca skóra głowy i krostki? Swędzące krosty na głowie mogą świadczy o ospie wietrznej Silnie swędzące krosty na głowie mogą wskazywać na rozwój ospy wietrznej, Jest to choroba powodowana przez wirus VZV, najczęściej atakuje dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Do typowych jej objawów należą wykwity skórne, ze szczególną intensywnością lokujące się na twarzy oraz owłosionej skórze głowy. Stosunkowo łatwo jest je rozpoznać, jako że choroba przechodzi specyficzny cykl rozwoju. W kolejnych stadiach zmiany mają postać: czerwonych plam; twardych i zbitych grudek; wypełnionych ropą pęcherzy; krost z charakterystycznym czubkiem; zasychających strupów; U małych dzieci przebieg choroby zazwyczaj jest łagodny i ogranicza się do wykwitów skórnych oraz lekkich objawów ogólnoustrojowych. Osoby dorosłe na ospę chorują znacznie rzadziej, w tym jednak przypadku istnieje duże ryzyko groźnych powikłań, z zapaleniem płuc na czele. Czerwone krosty na głowie to może być łuszczyca Jeśli czerwone krosty na głowie przykryte są białymi, srebrzystymi lub jasnożółtymi łuskami, podejrzewać należy łuszczycę. Jest to przewlekła choroba zapalna o nieustalonym do końca podłożu. Podejrzewa się, że główną rolę w jej patogenezie stanowią czynniki immunologiczne, w tym przede wszystkim wzmożona produkcja cytokin zapalnych TNF-alfa, Il-12, Il-17 i Il-23. Kluczowe są też predyspozycje genetyczne, a zwłaszcza występowanie genu HLA-Cw6, zwanego genem łuszczycy. Na to wszystko nakładają się czynniki środowiskowe, w tym stres, dieta, używki, leki, zakażenia bakteryjne, wirusowe i grzybicze. Wszystko to powoduje: nadmierne i przyspieszone rogowacenie komórek naskórka; stan zapalny skóry; Krosty, grudki i łuski obejmują całą owłosioną skórę głowy, z czasem też krosty zaczynają nachodzić na czoło oraz potylicę. W ten sposób powstaje niezwykle charakterystyczny objaw „korony łuszczycowej”. Co stosować na krosty na skórze głowy? Leczenie wyprysków na głowie Na krosty na skórze głowy stosuje się przede wszystkim leki i preparaty mające na celu zwalczanie lub łagodzenie pierwotnych przyczyn wystąpienia wykwitów. Nie leczy się zatem krost jako takich, lecz zakażenie gronkowcem czy krętkiem bladym, łuszczycę, łupież etc. Typowy szampon na krosty na głowie nie istnieje, można co najwyżej używać kosmetyków ułatwiających oczyszczanie i złuszczanie, hamujących łojotok czy zapobiegających wypadaniu włosów. Nie należy jednak wybierać ich na chybił trafił, lecz kierując się wskazaniem lekarza. Jeśli chodzi o profesjonalną terapię - przykładowo, figówkę leczy się antybiotykami przyjmowanymi ogólnoustrojowo lub miejscowo, wśród których można wymienić takie substancje jak: mupirocyna, retapamulina. Do tego w użyciu jest gencjana (fiolet goryczki), którą smaruje się powierzchnię głowy. Z kolei w przypadku łuszczycy zastosowanie znajdują w pierwszej kolejności środki o działaniu keratolitycznym, a więc ułatwiającym złuszczanie się zrogowaciałych komórek naskórka. Należą do nich: kwas salicylowy, kwas mlekowy, mocznik. Dodatkowo w terapii stosuje się słabe glikokortykosteroidy, takie jak hydrokortyzon, a także typowe leki na łuszczycę, w tym pochodne witaminy A i D oraz inhibitory kalcyneuryny.