Rosyjska propaganda w mediach państwowych zaczyna zmieniać swój kierunek. Propagandyści wciąż przekonują o sile i wielkości Rosji, ale coraz częściej słychać głosy o niszczonej sankcjami rosyjskiej gospodarce Jeden z kremlowskich polityków przekonuje, że jeśli Rosja będzie zmuszona użyć broni nuklearnej, to Stany Zjednoczone na pewno nie rzucą się na pomoc zagrożonej Europie W mediach wystąpienia zapewniające o niewątpliwym zwycięstwie Rosjan mieszają się ze złośliwymi komentarzami pod adresem USA i Europy Zachodniej oraz wypowiedziami na granicy szantażu, dotyczącymi np. wykorzystania broni nuklearnej Więcej ważnych informacji znajdziesz na stronie głównej Onetu. Jeśli nie chcesz przegapić żadnych istotnych wiadomości — zapisz się na nasz newsletter Wojna w Ukrainie od samego początku nie była wyłącznie konfliktem zbrojnym, ale również informacyjnym. Szerzenie dezinformacji i propaganda stały się swoistą bronią Rosji, wykorzystywaną w różnych celach. Przede wszystkim służą do przekonywania nie tylko narodu rosyjskiego, ale i całego świata o tym, że "to nie wojna, tylko operacja specjalna". Ale też do wyrażania niezadowolenia z zachodnich sankcji, które godzą w rosyjską gospodarkę i jednocześnie zapewniania, że Rosja jest na tyle silna i samowystarczalna, że nie pozwoli się zniszczyć. I bynajmniej nie zamierza zboczyć z kursu wyznaczonego przez Putina. Dalszy ciąg tekstu pod materiałem wideo Rosjanie muszą kłamać o swoich postępach na wojnie. "Jeśli tego nie zgłoszę, zaraz kogoś zamkną" "Ameryka nie pomoże Europie" Żurawlew w swoim wystąpieniu zasugerował, że jeśli Rosja rzeczywiście zdecyduje się na użycie broni nuklearnej, to Ameryka na pewno nie pomoże Europie. "Powiedzą, żeby radziła sobie sama" — dodał w kanale Rosja 1. Nagranie z programu udostępniła na Twitterze Julia Davis, dziennikarka serwisu Daily Beast. Dodała komentarz: "Za wszystkimi tymi zagrożeniami nuklearnymi i twierdzeniami, że Ameryka nie pomoże Europie, jeśli Rosja zdecyduje się ją (broń — red.) zrzucić, kryje się panika, że Rosja jest ekonomicznie nieprzygotowana do dalszego prowadzenia tej wojny". "Nie będą mieli ojców, domów, ich kraj zostanie spalony" Wystąpienie Żurawlewa nie jest jedynym przykładem szerzenia propagandy w rosyjskich mediach państwowych. Julia Davis w Daily Beast przytoczyła ich wiele. Np. podczas transmisji programu telewizyjnego "60 Minut", jego gospodarz Jewgienij Popow, odnosząc się do niedoboru żywności dla niemowląt w USA, ze złośliwym grymasem miał powiedzieć: "Amerykańskie dzieci nie mają nic do jedzenia". Inny uczestnik programu dodał ironicznie: "Tymczasem ukraińskim dzieciom dostarcza się rakiety i bomby, które mają jakoś zabezpieczyć ich przyszłość… Nie będą mieli ojców, domów, ich kraj zostanie spalony na zewnątrz, nie będą mieli niczego, co mają amerykańskie dzieci". Popow odparł: "Ale będą mieli McDonalda!" Rosyjskie elity zmieniają narrację. Generał: to był największy błąd "Co oni mogą nam zrobić? Co nam zrobili po Krymie?" Narracja w rosyjskich mediach zmieniła się w ciągu ostatnich kilku miesięcy. Miejsce pełnych dumy zapewnień o sile rosyjskiej gospodarki i o tym, że zachodnie sankcje nie będą w stanie jej zaszkodzić, zajęły żale z powodu odcięcia kraju Putina od światowych rynków. Jeszcze w połowie lutego, przed inwazją, w państwowym programie telewizyjnym "Wieczór z Władimirem Sołowjowem", redaktor naczelna RT Margarita Simonyan chwaliła się: "McCain nie żyje, Obama odszedł, a Putin wciąż tu jest". Mówiła: "Co oni mogą nam zrobić? Co nam zrobili po Krymie? Gdzie jest nasza »gospodarka w strzępach«?" Tymczasem dziś Popow z programu "60 minut" narzeka: "Oferują nam lata 90., chcą nas upokorzyć, chcą głodu, bezrobocia, niedorozwoju technologicznego" — cytuje Daily Beast. "Rzecznicy Kremla, którzy nagłośnili wojnę w Ukrainie, teraz litują się nad miażdżącym wpływem, jaki konflikt wywarł na Rosję" — pisze Julia Davis, podkreślając, że rzecznicy Kremla zdali sobie sprawę, że mylili się w swoich przewidywaniach. W mediach państwowych pojawiają się wypowiedzi, wyrażające niepokój o niedobory spowodowane sankcjami. Rosyjscy żołnierze rzekomo kupują zaopatrzenie i sprzęt na własny koszt, propagandyści państwowych mediów finansują zakup dronów, a zwykli obywatele wysyłają papier toaletowy rosyjskim żołnierzom. Nowa zaawansowana broń trafi z USA do Ukrainy? "Może zmienić bieg wojny" Rosja szantażuje bronią nuklearną Zdesperowana Rosja zaczyna się uciekać do szantażu. W środę agencja informacyjna Interfax zacytowała wiceministra spraw zagranicznych Andrieja Rudenkę, który na apele Zachodu o odblokowanie ukraińskich portów odpowiedział żądaniem zniesienia sankcji wobec rosyjskiego sektora finansowego i eksportu. W kwietniu RIA Novosti opublikowała artykuł o zniechęcającej perspektywie globalnego głodu, zatytułowany: "Rosja ma broń przeciwko Zachodowi, która jest bardziej przerażająca niż rakiety". "Jeśli zmusicie nas do użycia broni nuklearnej, nie będziemy mieli innego wyboru" — zapowiada Aleksiej Żurawlew w państwowej telewizji. (BM) Źródło: Twitter, Dziękujemy, że jesteś z nami. Zapisz się na newsletter Onetu, aby otrzymywać od nas najbardziej wartościowe treści

Okazuje się, że wykonanie płotu nie jest jedyną inwestycją dotyczącą ogrodzenia domu, która może budzić kontrowersje i być obwarowana przepisami. Podobnie rzecz się ma w przypadku sadzenia żywopłotu, choć tutaj problemów jest znacznie mniej i… można odrobinę zaszaleć. Tuje to jedne z najchętniej wybieranych roślin do obsadzania ogrodzenia. Podpowiadamy, jak sadzić tuje i jaka powinna być odległość sadzenia drzew od płotu sąsiada. A jeżeli nie tuje, to jakie inne rośliny wzdłuż ogrodzenia sprawdzają się najlepiej?Sadzenie drzew przy granicy działki – czy zawsze można posadzić to, co się chce? Prawo określa pewne zasady, jeśli chodzi o żywopłot. Wysokość ogrodzenia powyżej 2,2 m wymaga odrębnego zgłoszenia do określonych instytucji, więc również tak wysoki żywopłot powinien być zgłoszony w stosownym miejscu. Posadzenie tui czy iglaków przy ogrodzeniu może po kilku latach skutkować wysoką ścianą zieleni, która nadmiernie zacienia sąsiednie działki. Na wniosek sąsiadów sąd może w takiej sytuacji nakazać przycięcie żywopłotu do określonej wysokości. Jakie rośliny wzdłuż ogrodzenia są najlepsze? Trudno podać jednoznaczne kryterium, którym należy się kierować wybierając rośliny na ogrodzenie. Powinny spełniać one bowiem osobiste kryteria estetyczne oraz być funkcjonalne. Zazwyczaj pełnią różnoraką rolę w zależności od usytuowania działki: ochrona przed hałasem (w przypadku działki przylegającej do ulicy), przed niechcianym wzrokiem (gdy zabudowa jest gęsta), przed kurzem (jeśli dom jest przy drodze gruntowej), a niekiedy naturalna zieleń ma ukryć na przykład niezbyt urodziwe kurz — najlepszą ochronę zapewnia gęsta, zielona ściana, o drobnych listkach (bądź igłach) pochłaniających i rozpraszających niechciane dźwięki i pył. Dobrze sprawdza się szpaler tui, świerków przy ogrodzeniu panelowym lub palisadowym, a także różnego rodzaju krzewy i pnącza na widok — sosny czy tuje wzdłuż ogrodzenia znakomicie odwracają uwagę od nieatrakcyjnie wyglądającej siatki czy innego rodzaju podniszczonego płotu. Jeżeli dodatkowo jest on pokryty pnączem (bluszcz) lub krzewami (berberysy, głogi), niechciane elementy wizualnie zupełnie – sadzenie drzew przy granicy działki ma często na celu zapewnienie prywatności. Warto zadbać również o krzewy i pnącza, posadzone jako drugie, nieco niższe piętro zieleni przy plocie, które zapewniają prawdziwą iglaków przy ogrodzeniu Pas wzdłuż działki należy staranie przekopać na głębokość około 20 cm (jest to uzależnione od wielkości sadzonek), usunąć ewentualne kamienie, gruz i zanieczyszczenia. Jeżeli ziemia jest wyjałowiona i zniszczona, należy ja użyźnić lub wymienić. Ważną sprawą jest ustalenie, czy wzdłuż płotu nie przebiega na przykład instalacja elektryczna. W takim przypadku do nasadzeń należy wybrać rośliny o niezbyt głębokim systemie korzeniowym. Sprawdzają się krzewy, pnącza czy po prostu trawnik, natomiast sadzenie świerków w niewielkiej odległości od granicy działki może być ryzykowne, ponieważ mają one głęboki, palowy system wzdłuż ogrodzenia powinny być posadzone tak, by jednocześnie pełnić funkcję ochronne, jak i świerków – odległość od granicy działkiOgrodzenie ze świerka, a nawet żywopłot ze świerka to znakomita dekoracja każdego ogrodu. W przypadku tych drzew należy się kierować ich docelową wysokością i pokrojem. Zazwyczaj odległość sadzenia ich od granicy działki wynosi 2-5 m, w zależności od gatunku tej rośliny. Świerk sadzony w szpalerze można bez trudu przycinać w żywopłot. Dodatkowo jest tani i stanowi znakomitą barierę przeciwwiatrową. Żywopłot ze świerka sadzi się zazwyczaj w odstępach od 30 do 50 cm. Jak posadzić tuje na żywopłot?Tuje cechuje łatwość sadzenia, szybki wzrost, atrakcyjna cena i oczywiście fakt, że ogrodzenie jest zielone przez cały uzyskać zwarty szpaler i szczelną osłonę, tuje należy sadzić, co około 50 cm i tyle samo od ogrodzenia. O tym, co ile centymetrów sadzić tuje na żywopłot, decyduje konkretny gatunek rośliny i jej późniejszy wygląd. Tuje w większości mają strzelisty pokrój, więc pozwalają zachować maksimum przestrzeni, co ma duże znaczenie przy niewielkich sadzenia należy oczyścić i przekopać. Trzeba również usunąć trawnik, aby nie konkurował on z drzewkiem o wodę. Głębokie przekopanie pozwala na dosypanie żyznej ziemi i lepszy start dla roślin. Podczas sadzenia należy tuje obficie podlać (można również przed sadzeniem na klika minut zanurzyć doniczki z roślinami w wodzie). Jakie rośliny pnące na płot wybrać? Decydując o tym, jakie rośliny na ogrodzenie z siatki wybrać, warto przemyśleć funkcje płotu. Jeżeli ma pełnić role dekoracyjną, dobrze wybrać pnącza pięknie przebarwiające się jesienią (winobluszcz pięciolistkowy) i/lub kwitnące wiosną (powojniki). Funkcja ochronna wymaga natomiast pnącza szybko rosnącego, tworzącego zwarta ścianę (jak bluszcz, powojnik, wiciokrzew, winobluszcz i wiele innych).Jakie krzewy posadzić przy płocie? Ochronę przed nieproszonymi zwierzętami na działce zapewniają kujące krzewy (berberysy, głogi). Dekoracyjną ozdobą płotu, będą takie pachnące krzewy jak:lilaki, jaśmin, tawuły, rośliny wzdłuż ogrodzenia warto posadzić? Przede wszystkim takie, które będą upiększać nasz ogród! Wybierz rośliny na ogrodzenie, które będą cieszyć odległość sadzenia drzew od płotu sąsiada jest optymalna? Nie istnieją precyzyjne przepisy regulujące te kwestie. Choć dokładnie tak samo, jak w przypadku stawiania ogrodzenia między nami a sąsiadem, tak i tutaj należy się kierować zdrowym rozsądkiem i przede wszystkim wziąć pod uwagę to, jak będą wyglądały posadzone drzewa za kilka czy kilkanaście lat. Sąsiad ma prawo poprosić o usunięcie nadmiernie rozrośniętych gałęzi rozpościerających się nad terenem jego działki. Jeżeli właściciel drzewa nie zastosuje się do tej prośby, sąsiad ma prawo zrobić to sam, ale uwaga! Nie może zniszczyć drzew w takim zakresie, który naraziłby je na obumarcie. Za zniszczenie drzewa, (które nie jest drzewem owocowym, więc potrzebne jest zezwolenie lub zawiadomienie o jego wycince), mającego ponad 10 lat, grozi kara (w zależności od rodzaju i wieku drzewa), którą płaci ten, kto zniszczył drzewo. Skontaktuj się z nami

Najpopularniejsze udogodnieniaWliczone są opłaty za wstępWycieczka z przewodnikiemNatychmiastowe potwierdzenieGłówne atrakcjeDowiedz się wszystkiego o leczniczych właściwościach aloesu podczas wycieczki po plantacjiPrzeglądaj stragany z lokalnymi specjałami na cotygodniowym targu rolników w ArtaCiesz się wolnym czasem na zwiedzanie krętych uliczek położonej na wzgórzu wioski ArtaOdkryj oświetlone stalaktyty i stalagmity Arta Caves podczas wycieczki z przewodnikiemProfesjonalny lokalny przewodnik z niezrównaną wiedzą o Majorce i jej okolicachOpis wycieczkiWzgórza, niekończące się gaje oliwne i romantyczne wioski na wzgórzach – góry Serra de Llevant na wschodzie wyspy oferują niesamowite widoki na wiejskie tereny Majorki. W jeden wspaniały dzień odwiedzisz farmę aloesu, cotygodniowy targ i jaskinie. Elisabeth, jedna z naszych profesjonalnych przewodniczek, mówi: „Kiedy mam gości w domu, zabieram ich do tych samych miejsc, które odwiedzamy podczas tej wycieczki – to jest autentyczna Majorka”.Dzień rozpocznie wizyta na farmie w pobliżu wioski Santa Margalida. Specjalizuje się ona w uprawie organicznego aloesu – rośliny podobnej do kaktusa, znanej ze swoich medycznych i leczniczych właściwości. Jest stosowana jako kluczowy składnik produktów do leczenia oparzeń słonecznych oraz innych dolegliwości. Dowiedz się wszystkiego o tych zastosowaniach podczas wycieczki z przewodnikiem po plantacji, która zatrudnia mieszkańców i przyczynia się do rozwoju regionalnej gospodarki. Następnie udasz się na wzgórze Arta, aby odwiedzić targ. Poprzecinane wąskimi brukowanymi uliczkami domy z wapienia z kolorowymi okiennicami to sama przyjemność do odkrywania. Elisabeth mówi: „Arta to piękna wioska, a na jej targu znajdziesz wiele lokalnych przysmaków. A Sanktuarium Sant Salvador oferuje niesamowite widoki na okolicę”.Po wolnym czasie na lunch, po południu udasz się na wybrzeże, aby odwiedzić jaskinie Arta. Niesamowite otoczenie jest trudne do pobicia – cypel z widokiem na uroczą zatokę. Wewnątrz odkryjesz labirynt jaskiń ze stalaktytami i stalagmitami oświetlonymi zaawansowanym systemem czym należy pamiętać?Wycieczka nie jest dostosowana do potrzeb osób poruszających się na wózku inwalidzkimProsimy o zapakowanie odpowiedniego obuwiaJedzenie i napoje nie są zawarte w ceniePotrzebujesz pomocy?Potrzebujesz pomocy w dokonaniu rezerwacji lub chcesz o coś zapytać? Skontaktuj się z Centrum Rezerwacji: 22 270 31 20Dodatkowe informacjeOrganizatorTUI ESPAÑA TURISMO za rezerwacjęDobra wiadomość! Ta rezerwacja nie wymaga żadnych dodatkowych bezpłatną aplikację TUIKorzystaj z łatwego wyszukiwania i przeglądania ofertTwórz listę ulubionych hoteliSprawdzaj aktualne informacje dla Twojej rezerwacji dzięki dostępowi do myTUIPodróżuj wygodnie z dokumentami w formie elektronicznej, bez konieczności drukowaniaPodczas wakacji kontaktuj się z TUI Service Center za pomocą czatu w myTUIZapisz się do newsletteraPodaj poprawny adres e-mail, który zawiera '@' i nie zawiera polskich biuro TUINasi doradcy są dostępni w biurach na mapiePrezentowane na stronie internetowej ogłoszenia, reklamy, cenniki i informacje nie stanowią oferty w rozumieniu przepisów Kodeksu Biuro podróży TUI 2022

Niedawno na nasz redakcyjny e-mail przyszło sporo pytań o to, czy tuje są trujące. Osoby posiadająće tuje w ogrodzie wyrażały spore zaniepokojenie. Powodem zapewne były informacje, które jakiś czas temu były publikowane w internecie oraz filmiki na YouTube, których autorzy krytykowali tuje i ostrzegali przed ich trującymi właściwościami. Postanowiłem odnieść się do tych szokujących doniesień, uspokoić Was i nieco bardziej obiektywnie spojrzeć na ewentualne trujące właściwości tui. Czy tuja jest trująca?Fot. Trujące właściwości tui Tuje, których pełna, poprawna nazwa to żywotnik zachodni (Thuja occidentalis) są roślinami masowo sadzonymi w ogrodach. Popularność zdobyły głównie odmiany żywopłotowe, czyli szybko rosnąca tuja Brabant, idealna na żywopłoty cięte, oraz niewymagająca przycinania ale rosnąca nieco wolniej tuja Szmaragd. Bardzo często spotykane są też odmiany zachowujące naturalnie kulisty pokrój, jak np. tuja tak bardzo trującego jest w tych popularnych roślinach? Chodzi o zawarty w tujach tujon. Jest to związek terpenowy oddziałujący negatywnie na układ nerwowy. Jego spożywanie w nadmiernej ilości wywołuje niepokój i dużą drażliwość. Zatrucie tujonem prowadzi do stanów podniecenia i psychozy. Zresztą tego typu objawy spotykały w przeszłości wiele osób, które spożywały alkohol zwany absyntem. Alkohol ten zawierał w swoim składzie tujon, pochodzący jednak nie z tui, a z bylicy piołun. W informacjach o trujących właściwościach tui jest zatem ziarno prawdy ale przecież... nikt tui nie jada! W naszych ogrodach to roślina wyłącznie ozdobna. A tujon jest trujący tylko po spożyciu go i to w nadmiernych ilościach. Czy sadzenie tui w ogrodzie jest bezpieczne? Tuje posadzone jako rośliny ozdobne w ogrodzie są bezpieczne dla naszego zdrowia. Nie dawajcie się oszukiwać osobom, chcącym wywołać jedynie sensację i próbującym w ten sposób zdobyć popularność np. dla swojego kanału na YouTube. Gdyby się przyjrzeć innym roślinom ozdobnym w naszych ogrodach, to bardzo wiele z nich jest trujących po spożyciu. Dlatego uprawiamy je wyłącznie jako ozdobne, a nie jako jadalne. Myślę, że przeciwnicy tui wybrali tę roślinę na wroga, bo jest bardzo popularna. Wśród mniej znanych roślin ozdobnych można by znaleźć znacznie bardziej niebezpieczne egzemplarze. A nikt przed nimi nie ostrzega, bo nie przyniosło by to popularności osobie rozgłaszającej takie wieści. Dobry przykład - cis pospolity - jego piękne czerwone owoce są silnie trujące po spożyciu. Podobnie zresztą jak gałązki, igły i wszelkie inne części tej rośliny. Nikt jednak nie robi z tego afery. A zdarza się, że dzieci zainteresowane drobnymi czerwonymi kuleczkami na cisach postanowią je połknąć... Myślę, że to bardziej niebezpieczne niż tuja, na której raczej nie ma nic atrakcyjnego dla dzieci. Czy cis jest trujący? Zanim zdecydujemy się na uprawę cisów w ogrodzie, warto sprawdzić czy cis jest trujący, a jeśli tak, to dla kogo roślina ta może być groźna. Zobacz u kogo cis może wywołać zatrucie i jakie są objawy zatrucia cisem. Podpowiadamy też jak uniknąć zatrucia tą rośliną. Więcej... Innym przykładem jest bukszpan wieczniezielony, którego gałązki, listki i owoce również są trujące po spożyciu. Tymczasem wiele osób wkłada bukszpan do koszyczków wielkanocnych razem z jedzeniem. Na szczęście nie ma w tym nic złego, dopóki bukszpan nie ma bezpośredniego kontaktu z żywnością, czyli nie należy go kłaść bezpośrednio na wędlinie czy jajku obranym ze skorupki. Po prostu niech będzie jakkolwiek odseparowany od tego, co zjadamy. Warto też wiedzieć, że zawarty w tujach tujon występuje również w roślinach zielarskich, wykorzystywanych w celach leczniczych, jak np. we wspomnianej przed chwilą bylicy piołun, ale też w szałwii lekarskiej czy wrotyczu pospolitym. Zioła te nie są trujące, o ile oczywiście używa się je z umiarem, bez przedawkowania. Wszystko co dobre, po przedawkowaniu może szkodzić. Rośliny uczulające w ogrodzie. Masz alergię? Lepiej ich unikaj! Rośliny uczulające posadzone w ogrodzie mogą stanowić problem dla osób ze skłonnościami do alergii. Prezentujemy najczęściej występujące w ogrodach gatunki roślin, które mogą uczulać. Jeśli jesteś alergikiem, lepiej unikaj ich w swoim ogrodzie! Więcej... I tak samo jest z tujami. Posadzone jako rośliny ozdobne w ogrodzie nie szkodzą. Samo patrzenie na nie czy przebywanie blisko tui nie wywołuje żadnych niebezpiecznych objawów. Tuje w ogrodzie nie są groźne, o ile ich nie zjadamy lub nie jesteśmy na tujon uczuleni. Osoby uczulone mogą mieć np. wysypkę po potarciu gałązek tui (dlatego przycinanie tui polecam wykonywać zawsze w rękawiczkach). Ale tak samo może nas uczulać wiele innych roślin. Mi osobiście tuje się podobają (ogólnie uwielbiam iglaki, szczególnie nasze rodzime sosny) ale to już rzecz gustu. Rozumiem osoby, którym się tuje nie podobają. I rzeczywiście może razić ich nadmiar w naszym krajobrazie. Ale to tylko względy estetyczne. Każdy ma prawo sadzić w ogrodzie to, co lubi :-) Warto wiedzieć!Ściętych gałązek tui (np. po przycinaniu żywopłotu) nie powinno się wrzucać do kompostownika, bo zawarty w nich tujon spowalnia procesy kompostowania. Podobnie zresztą jak garbniki zawarte w liściach naszego rodzimego dębu. Liści dębu też nie powinno się dawać do kompostu. Pod tym względem tuja wypada podobnie jak ukochany przez wrogów tui polski dąb. Rafał Okułowicz Przeczytaj również: Trujące rośliny ogrodowe Wiele popularnych roślin ozdobnych wytwarza substancje chemiczne odpowiedzialne za ich trujące właściwości. Oczywiście zazwyczaj nic nam grozi, o ile takiej trującej rośliny nie zjemy, choć niektóre z nich mogą podrażniać już po zwykłym kontakcie ze skórą. Oto najczęściej występujące w ogrodach rośliny trujące. Zobacz jak mogą Ci zaszkodzić i jak się ustrzec przed ewentualnym zatruciem! Więcej... Czy można wrzucać tuje do kompostu? Po przycięciu żywopłotu z tui lub po innych pracach pielęgnacyjnych, może pozostać sporo fragmentów ściętych pędów, które szkoda wyrzucać. Zobacz czy można wrzucać tuje do kompostu wraz z innymi materiałami oraz poznaj inne sposoby aby wykorzystać ścięte gałązki tui w ogrodzie. Więcej... Trujące rośliny doniczkowe. Czy masz je w domu? Wiele popularnych roślin doniczkowych, które podziwiamy za ich piękne liście i kwiaty, to niestety również rośliny trujące dla człowieka. Oto 10 najczęściej spotykanych w naszych domach trujących roślin doniczkowych, które mogą nam zagrażać. Sprawdź czy nie masz w domu rośliny z tej listy! Więcej...

Turcja Egejska zachwyca na wiele sposobów. Jeśli planujesz odwiedzić ten kierunek w regionie Izmiru, podpowiemy Ci, co warto zobaczyć, abyś i Ty się zachwycił/a. Nr 1 Efez Miejsce tłumnie odwiedzane przez turystów, którzy pragną na kilka godzin przenieść się do starożytnego świata. Jeśli będziesz w regionie Izmiru (a tym bardziej w okolicach Kusadasi) podróż do Efezu trwa zaledwie kilkanaście lub kilkadziesiąt minut (w zależności od położenia Twojego hotelu). Efez to miejsce, które trzeba odwiedzić, ponieważ jest jednym z największych i zarazem jednym z najlepiej zachowanych starożytnych miast na wschodzie basenu Morza Śródziemnego. Wpisane jest na listę UNESCO. W starożytności Efez był tętniącym życiem miastem handlowym oraz ośrodkiem kultu Kybele – bogini płodności, po której spuściznę przejęła helleńska Artemida. Efez jest również ważnym miejscem dla chrześcijan. Tutaj powstała jedna z pierwszych wspólnot chrześcijańskich w Azji Mniejszej, a święty Jan sprawował w Efezie stanowisko biskupa. Wspominał on o Efezie w Apokalipsie, gdzie miasto zostało wymienione jako jeden z Siedmiu Kościołów Objawienia. Zbudowany został tu także jeden z pierwszych kościołów pod wezwaniem Maryi zapomnij wziąć ze sobą kremu z filtrem z wysoką ochroną przeciwsłoneczną, nakrycia głowy lub parasolki chroniącej od słońca oraz pamiętaj o zabraniu wody do picia. Zwiedzanie starożytnego miasta może potrwać kilka godzin. Najlepiej zwiedza się z przewodnikiem, który przeniesie Cię w bardzo odległe czasy i sprawi, że Twoja wyobraźnia wzniesie się na wyżyny. Będziesz przechadzać się marmurowymi ulicami, oglądać zdobione starożytne rzymskie domy oraz słynną i świetnie zachowaną Bibliotekę Celsusa, łaźnie, świątynię Hadriana, wielki teatr i inne obiekty. Nr 2 Dom Najświętszej Marii Panny – Meryem Ana To właśnie tu św. Jan znalazł schronienie dla Maryi, Matki Jezusa, w czasie prześladowania pierwszych chrześcijan w Palestynie. Dom NMP położony jest powyżej ruin Efezu (ok. 7,0 km od Selçuk), na wzgórzu Coressus zwanym Wzgórzem Słowików. Jest to niezwykłe miejsce, do którego pielgrzymują ci, którzy proszą najświętszą spośród kobiet o wstawiennictwo – chrześcijanie i muzułmanie. Wzgórze Słowików, odwiedzili podczas oficjalnych pielgrzymek papieże: Paweł VI (1967), Jan Paweł II (1979) i Benedykt XVI (2006). Nr 3 Şirince Sirince to zabytkowa wioska w niedalekiej odległości od Efezu, gdzie osiedlili się chrześcijanie. Dotrzesz do niej przez górski szlak, gdyż to niezwykłe miejsce położone jest na zboczach gór obrośniętych plantacjami oliwek. Tarasowo położone białe domki z dachami pokrytymi czerwoną dachówką, wspaniale się komponują w zielone górskie zbocza. To miejsce, które zachwyci nie tylko Twoje oko, ale również da możliwość na zrobienie zakupów u lokalnej ludności. Na ulicach swoje niewielkie kramy rozstawiają staruszki z własnymi wyrobami rękodzielniczymi oraz lokalnymi smakołykami. Tutaj zjesz nie tylko smaczny posiłek w jednej z restauracji z pięknym widokiem na góry, ale również posmakujesz tradycyjnych tureckich lodów oraz lokalnych win. Wioska słynie z produkcji owocowych win, takich jak truskawkowe, malinowe, jagodowe, z morwy, czy też z granatu. Będziesz mógł/mogła je wszystkie po degustować i na koniec wybrać, które samki odpowiadają Ci najbardziej. Nr 4 Kuşadası Kuşadası jest jednym z najpopularniejszych tureckich kurortów. Nazwa miasta oznacza „ptasią wyspę” i pochodzi od położonej nieopodal wysepki Güvercinada (Wyspa Gołębi). Na wyspie znajduje się zamek, pochodzący z okresu cesarstwa wchodniorzymskiego. To miasto tętni życiem zarówno w dzień, jak i w nocy. Tuż przy porcie znajduje się wiele barów, restauracji i klubów, a tuż nieopodal rozciąga się ulica handlowa, gdzie można zakupić wszystkie najpopularniejsze odzieżowe marki świata, regionalne specjały oraz pamiątki. Przy promenadzie rozstawiają się handlarze świeżych małż – przysmak tubylców, który warto byś spróbował/a. Będąc w Kusadasi warto odwiedzić Park Narodowy Półwyspu Dilek, który jest jednym z najważniejszych naturalnych dziedzictw Turcji. Zajmuje on imponujący obszar 28 tys. ha. To wspaniałe miejsce dla miłośników pieszych wędrówek, rowerzystów oraz miłośników morskich kąpieli. Z parku dostrzeżesz sąsiadujące wyspy z wybrzeżem. Nr 5 Çeşme i Alaçatı Çeşme to miasto położone w bliskim sąsiedztwie jednego z większych miast, jakim jest Izmir. Miasteczko to usytuowane jest na półwyspie, które nosi tę samą nazwę. Turyści chętnie spędzają tu urlop lub przyjeżdżają podziwiać piękne krajobrazy, a ich uwagę przyciągają dobrze zachowane zabytkowe domy, charakterystyczne wiatraki i łaźnie tureckie. W Çeşme warto odwiedzić zamek, który wznosi się nad miasteczkiem odsłaniając przepiękne widoki na okolicę. Çeşme i Alaçatı to również mekka dla windsurferów i kitesurferów, gdyż panują tu idealne warunki do uprawiania surfingu. Alaçatı słynie również z targu, na którym zakupisz świeże lokalne oraz sezonowe produkty, takie jak owoce, warzywa, przyprawy, czy świeżo złowione ryby, które będziesz mógł/mogła wylicytować. Targ otwarty jest w każdą sobotę od rana aż do wieczora. Jeśli chcesz uniknąć tłumów, polecamy przybyć tu wcześnie rano. Alaçatı to miasteczko, które najlepiej zwiedza się na piechotę. Jego urokliwe wąskie uliczki zachęcają do długich spacerów i oferują mnóstwo restauracji oraz barów, w których można odpocząć i napić się orzeźwiającego drinka. O innych atrakcjach w regionie Turcji Egejskiej przeczytasz tutaj.

Dla wielu osób iglaki, jakimi są tuje najczęściej uważane za najlepsze sadzonki na żywopłot. Okazuje się, że drzewka iglaste świetnie sprawdzą się również jako ozdoba ogrodu. Warto jednak wiedzieć, jak przycinać tuje, a także kiedy należy to robić. Nie bez znaczenia jest także pozostała pielęgnacja żywotników oraz zachowanie odpowiednich warunków planujesz zlecić opiekę nad swoim ogrodem, skorzystaj z usługi Szukaj Wykonawcy, dostępnej na stronie Kalkulatory Budowlane. Po wypełnieniu krótkiego formularza zyskasz dostęp do najlepszych ofert. Iglaki w ogrodzie - co warto wiedzieć Tuje zwane potocznie żywotnikami, zaliczają się do rodziny cyprysowatych. W zależności od gatunku są to krzewy lub drzewa iglaste wywodzące się z Azji oraz Ameryki Północnej. Zimozielone igły, początkowo są szpilkowate, po czym później zmieniają się w łuskowate liście. Wśród gatunków wymienia się między innymi żywotnik zachodni oraz olbrzymi, które zawitały również w Polsce. Oprócz nich w pozostałych krajach można spotkać żywotnik koreański i japoński. Do najpopularniejszych odmian żywotników zalicza się między innymi tuja brabant oraz tuja szmaragd. Wspomniane iglaki najczęściej wykorzystywane są na żywopłot. Tworzą wysokie, kolumnowe krzewy wyróżniające się bardzo szybkim przyrostem. Ponadto uprawa tuji nie jest trudna. Iglaki mają naprawdę niewielkie wymagania. Do znanych odmian żywotników kulistych zaliczamy żywotniki takie jak Krasnal, Danica, Ericoides czy też Globosa. W naszych ogrodach najczęściej uprawiane są odmiany żywotnika zachodniego. Kiedy przycinać tuje? Zanim dowiemy się, kiedy przycinać tuje, wcześniej musimy rozgraniczyć kilka rodzajów obsadzeń. Ponieważ najczęściej obsadzamy iglaki na żywopłot, to przycinanie tui ma na celu formowanie żywopłotu, a także wyrównanie go do oczekiwanej wysokości. Najczęściej przycinamy je raz w roku, ale nie jest to konieczne, jeżeli według nas wysokość żywopłotu nie została przekroczona. Jednak w ogrodzie nie brakuje żywotników traktowanych jako rośliny ozdobne, to ich formowanie może odbywać się nawet 2-3 razy w roku. Najrzadziej przycinanie tui planujemy w przypadku wolnorosnących odmian. Tutaj ich formowanie odbywa się nawet raz na kilka lat. Zastanawiając się, kiedy przycinać tuje, do wyboru mamy dość długi okres. Na pewno pierwsze przycinanie tui powinno odbywać się, zanim rozpocznie się wegetacja. Wtedy zabieg planujemy na wiosnę, a najlepiej na przełomie marca i kwietnia. Ten moment poznamy po powolnym pęcznieniu pączków na gałęziach. Nie musimy się obawiać, iż przycinanie tui na wiosnę może narazić młode pędy na przemarznięcie. Tak naprawdę iglaki są niezwykle odporne na niesprzyjające warunki pogodowe, a po przycięciu bardzo szybko ulegają regeneracji. Drugie przycinanie tui możemy zaplanować w czerwcu. Jest to również prawidłowa odpowiedź na pytanie, kiedy przycinać tuje w ciągu roku. W czerwcu zauważymy, że młode pędy przestają być jasnozielone. W momencie, gdy zaczną one ciemnieć, możemy zaplanować ich przycięcie. Ostatnie przycinanie tui powinniśmy zaplanować w sierpniu. Jest to ostatni moment, by zadbać o tego typu pielęgnację przed okresem zimowym. Jest to najlepsza odpowiedź na pytanie, kiedy przycinać tuje przed zimą. Wtedy nowe pędy zdążą jeszcze odrosnąć i zdrewnieć, dzięki czemu ujemne temperatury nie doprowadzą do ich uszkodzeń. Dopiero planujesz uprawę krzewów w ogrodzie? Sprawdź także ten artykuł z poradami, jak sadzić tuje. Jak przycinać tuje krok po kroku? Wiedząc już, kiedy przycinać tuje, warto zainteresować się również tym, jak robić to w prawidłowy sposób? Do przycinania iglaków wykorzystujemy ręczne nożyce ogrodowe lub mechaniczne. Przy dużych żywopłotach sprawdzą się spalinowe lub elektryczne nożyce ogrodowe. Natomiast w przypadku kilku żywotników posadzonych jako solitery, w zupełności wystarczy akumulatorowy sekator. To, jak przycinać tuje w dużej mierze zależy od przeznaczenia żywotników, terminu cięcia, a także wieku sadzonki. Na przykład tuja szmaragd, która była niedawno posadzona, powinna być przycinana dopiero gdy osiągnie ok. 1,5 metra wysokości. Wtedy młode pędy przycinamy o 1/3 długości. Tego typu zabieg wykonujemy zawsze wiosną. Starsze sadzonki przycinamy nawet o połowę. W okresie wiosennym również dbamy o usunięcie wszystkich uschniętych lub połamanych gałęzi. Jak przycinać tuje w czerwcu? Zarówno tuja brabant, jak i również tuja szmaragd w tym czasie powinna być przycięta na tą samą długość, co wiosną. Jak przycinać tuje i kiedy przycinać tuje w ogrodzie, czyli przycinanie tui krok po kroku Pozostaje jeszcze odpowiedzieć na pytanie, jak przycinać tuje w sierpniu? W tym terminie musimy uniknąć drastycznego cięcia, ponieważ młode pędy nie zdołają odrosnąć przed nadejściem pierwszych przymrozków. Dlatego gałęzie delikatnie przycinamy na maksymalną długość wynoszącą 2 cm. Jest to zabieg gwarantujący lepsze zakrzewienie się żywotników. W ten sposób unikniemy przerzedzeń w żywopłocie. Przycinając solitery, pamiętamy również o formowaniu do zaplanowanego kształtu. Przycinanie wolno rosnących iglaków, warto zaplanować raz w roku w okresie wiosennym. Polecane sekatory w super cenach - sprawdź je! Kiedy sadzić tuje? Mając na uwadze, jak przycinać tuje, warto odpowiedzieć sobie również na pytanie, w jakim terminie najlepiej jest je posadzić. Zaleca się, aby korzystać z dwóch terminów sadzenia: wiosennego oraz jesiennego. Kiedy sadzić tuje wiosną? Najlepiej tę czynność zaplanować na przełomie marca oraz kwietnia. Natomiast w okresie jesiennym możemy zaplanować sadzenie od września, aż do końca października. Warto w przypadku jesiennego sadzenia przyglądać się panującym warunkom atmosferycznym. Panująca w ostatnich latach łagodna zima może nas mocno zmylić, co do zbyt późnego terminu sadzenia żywotników. Niestety pogoda może okazać się bardzo niesprzyjająca, przez co młode sadzonki nie dotrwają do wiosny. Kiedy sadzić tuje w ciągu roku? Tak, jak wcześniej wspomniano, żywotniki możemy sadzić w ogrodzie niemalże przez cały okres wegetacyjny. Do tego celu są przeznaczone sadzonki w pojemnikach. Ważne jest to, aby dostosować odpowiednie warunki do panującej pogody. Zarówno tuje brabant, jak i również szmaragd, które są sadzone w czasie upałów, powinny być przez 2-3 tygodnie obficie podlewane. Gdy sadzonki się przyjmą, wtedy możemy podlewać je w sposób umiarkowany, ponieważ roślina zacznie sobie radzić w niesprzyjających warunkach. Uprawa tuji nie jest zbyt skomplikowana. Drzewka iglaste doskonale czują się na żyznym, a także przepuszczalnym podłożu. Warto wybrać słoneczne lub półcieniste stanowiska. Przed posadzeniem żywotników, warto zastanowić się nad wyborem ich miejsca, ponieważ krzewy źle zniosą ewentualne przenosiny. Oczywiście, jak każde iglaki, tuje bardzo dobrze czują się na podłożu o kwaśnym odczynie. Pielęgnacja tuji Uprawa tuji polega również na odpowiednim dbaniu o krzewy w ciągu roku. Do jednych z najważniejszych czynności zalicza się regularne podlewanie. Jeżeli panuje susza, to warto podlewać żywotniki raz w tygodniu, pamiętając o obfitym nawodnieniu. Zdecydowanie częściej podlewamy młode sadzonki, które potrzebują wody nawet co drugi dzień. Najlepiej jest podlewać żywotniki wcześnie rano lub dopiero wieczorem. Pamiętajmy o tym, by nie zraszać igieł, które mogą być później poparzone przez promienie słoneczne. Innym negatywnym skutkiem zraszania drzewek iglastych, jest pojawienie się na gałęziach grzybów i pleśni. Pielęgnacja tuji krok po kroku obejmuje także odpowiednie nawożenie. Zabiegi zasilając glebę, powinniśmy zaplanować w dwóch terminach: wiosną oraz jesienią. Nawożenie wiosenne powinna przypadać na okres od kwietnia do początku maja. Natomiast jesienią żywotniki nawozimy od września, aż do połowy października. Jeżeli mamy młode sadzonki lub kondycja żywotników nie jest najlepsza, warto zaplanować także nawożenie letnie, które powinno przypaść w lipcu. Mając na uwadze, jak i kiedy przycinać żywotniki, a także w jaki sposób wygląda pielęgnacja tuji, możemy doczekać się naprawdę okazałych iglaków. Najważniejsze jest jednak to, aby zapewnić im odpowiednie wymagania uprawowe. Jeżeli wszystkie pozostałe zabiegi pielęgnacyjne będziemy wykonywać w wyznaczonych terminach, to tuje odwdzięczą nam się bardzo dużym zagęszczeniem, a także szybkim przyrostem. Oczywiście warto mieć na uwadze również odmiany wolno rosnące, które będą dość mocno różnić się od żywotników szmaragd lub brabant. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dla 89,3% czytelników artykuł okazał się być pomocny

Tuja to roślina ciesząca się niezmierną popularnością wśród miłośników ogrodnictwa, chętnie sadzona szczególnie na żywopłoty. Na jej popularność wpłynęła stosunkowo łatwa uprawa, zachowanie walorów ozdobnych przez cały rok, jak i dostępność rozmaitych form, różniących się pokrojem (np. kuliste, stożkowate, kolumnowe), barwą, tempem wzrostu i osiąganą wielkością. Warto jednak wiedzieć, że w zależności od gatunku, wymagania tui są nieco inne, a przy niewłaściwej pielęgnacji, rośliny te mogą sprawiać kłopoty i zapadać na choroby. Co więcej, na ich temat istnieje kilka nieprawdziwych mitów, prowadzących do popełniania błędów w uprawie. Zobacz jak wyglądać powinno sadzenie tui w ogrodzie, czy nawożenie tui to skomplikowana sprawa oraz kiedy najlepiej wykonać cięcie tui. Oto, co trzeba wiedzieć aby utrzymać tuje w znakomitej kondycji. Tuja, żywotnik Tuja, której bardziej poprawna nazwa to żywotnik (łac. Thuja) to rodzaj zimozielonych drzew i krzewów z rodziny cyprysowatych (Cupressaceae). Należy do niego zaledwie kilka gatunków, a w ogrodach spotykane są 3 z nich: żywotnik zachodni (Thuja occdentalis) oraz rzadziej żywotnik wschodni (Thuja orientalis) i żywotnik olbrzymi (Thuja plicata). Największą popularnością cieszą się odmiany żywopłotowe żywotnika zachodniego, takie jak tuja Brabant oraz tuja - zmiany w klasyfikacji tui !!! Przy w/w podziale żywotników warto zaznaczyć, że jest on już nieaktualny, choć nadal powszechnie stosowany. Według najnowszej klasyfikacji, ze względu na różnice morfologiczne, żywotnik wschodni został wydzielony do oddzielnego rodzaju biota wschodnia (Biota orientalis, syn. Platycladus orientalis). W praktyce jednak ta informacja jest jeszcze mało rozpowszechniona, a w sprzedaży rośliny nadal znajdziemy pod nazwą tuja lub żywotnik. Nie bądźcie jednak zaskoczeni, jeżeli z pozoru dobrze znaną roślinę ktoś przedstawi Wam jako biotę. Środowiskiem naturalnym tui jest Ameryka Północna i Azja, natomiast w ogrodach liczne odmiany żywotników są uprawiane na niemal całym świecie. U nas najczęściej tuje sadzone są w parkach, na cmentarzach i wykorzystywane na szybko rosnące, formowane żywopłoty. Gałązki tui są wiotkie i bardzo gęste, zazwyczaj aż do samej ziemi, choć czasem starsze egzemplarze mogą się ogołacać od dołu. Pędy są pokryte, gęsto przylegającymi do siebie, płaskimi, łuskowatymi liśćmi. Po roztarciu wydzielają wyraźny żywiczny te wytwarzają także jajowate szyszki złożone z kilku skórzastych łusek. Nasiona są eliptyczne, mogą być płaskie i oskrzydlone lub grube, ziarnkowate i bez skrzydełek. Jak odróżnić tuję od cyprysika? Ze względu na podobny wygląd, tuje są często mylone z cyprysikami. Aby je odróżnić, warto zwrócić uwagę, że u tui wierzchołki pędów zawsze są wyprostowane (u cyprysików zwisają), a łuski nigdy nie wybarwiają się na niebiesko. Omyłkowe zakupienie cyprysika zamiast tui kończy się zazwyczaj niepowodzeniem w uprawie, gdyż cyprysiki są mniej mrozoodporne i mają wyższe wymagania uprawowe, a ewentualne niedopatrzenia z naszej strony znoszą bardzo źle. Cyprysik a tuja. Czym się różni cyprysik od żywotnika? Cyprysik i tuja z wyglądu są podobne, ale mają różne wymagania co do uprawy. Zobacz czym się różni cyprysik od żywotnika. Omówimy 5 cech, które pomogą Ci szybko rozpoznać te dwa gatunki. Podpowiemy też co jest lepsze na żywopłot - cyprysik czy tuja! Więcej... Tuja - wymagania, uprawa Omawiając wymagania tui warto zwrócić uwagę, że są one nieco odmienne w zależności od gatunku i odmiany. Błędem jest traktowanie wszystkich żywotników jednakowo. Stanowisko. Tuje wymagają stanowisk słonecznych do lekko półcienistych. Jeżeli nie możemy zapewnić im pełnego słońca, warto przed wyborem danej odmiany dokładnie poznać jej wymagania, gdyż nie wszystkie tolerują półcień. Mrozoodporność. Większość tui jest też w pełni mrozoodporna ale ta cecha również zależy od gatunku i odmiany. Najbardziej mrozoodporne egzemplarze znajdziemy wśród odmian żywotnika zachodniego. Gleba. Tuje uchodzą za rośliny mało wymagające co do gleb ale najlepiej rosną na glebach dobrze użyźnionych, zasobnych w składniki pokarmowe i dostatecznie wilgotnych. Tuja posadzona w glebę zbyt suchą i ubogą w składniki pokarmowe zareaguje utratą barwy, brązowieniem i niekiedy intensywnym zrzucaniem łusek lub ogołacaniem dolnych gałęzi. U tak osłabionych roślin łatwo dochodzi do infekcji grzybem, wywołującym zamieranie pędów drzew i krzewów iglastych. Jeżeli już do tego dojdzie, trzeba wykonać opryski fungicydami Topsin M 500 SC lub Dithane NeoTec 75 WG. Uwaga - tysiące osób popełnia ten błąd! Trzeba też rozróżnić wymagania glebowe żywotnika zachodniego i żywotnika wschodniego. Otóż żywotnik zachodni wymaga świeżej, żyznej i wilgotnej gleby o odczynie lekko kwaśnym, zaś żywotnik wschodni jest bardziej tolerancyjny wobec gleb, choć najlepiej czuje się na glebach wapiennych, głęboko uprawionych, przepuszczalnych i ciepłych. Tutaj uwydatnia się podstawowy błąd w uprawie żywotników - uporczywe zakwaszanie gleby pod tymi roślinami, co wcale nie wychodzi im na dobre. Tuja - sadzenie Sadzenie tui przeprowadza się najczęściej wczesną wiosną lub jesienią. Wówczas rośliny najlepiej się aklimatyzują do nowego stanowiska. W sprzedaży są jednak głównie tuje w pojemnikach, co pozwala sadzić je przez cały sezon wegetacyjny - od wiosny do sadzeniem tui glebę warto dokładnie oczyścić z chwastów, gdyż konkurencja z nimi o składniki pokarmowe w glebie mocno osłabia tuje. Następnie wykopujemy odpowiednio głęboki dołek, który na dnie warto zaprawić ziemią kompostową, torfem lub dobrze rozłożonym obornikiem. Aby zapewnić sobie zdrowy wzrost tui, do ziemi warto też dodać TerraCottem. Zawiera ono startową dawkę nawozu, fragmenty skały wulkanicznej, które rozluźnią ziemię wokół korzeni tui, oraz hydrożel, dzięki któremu ziemia długo pozostaje wilgotna. To bardzo ułatwi przyjęcie się nowo sadzonych tui oraz zapewni ich większą wytrzymałość na suszę. Pomocna może okazać się również mikoryza do tui. Preparat zawiera grzyby mikoryzowe, które wchodzą w symbiozę z korzeniami tui, ułatwiając roślinie pobieranie składników odżywczych i wody z podłoża. To poprawia wzrost roślin i uodparnia je na stresy środowiskowe, w tym na umieszczeniu rośliny i zasypaniu dołka, tuje warto obficie podlać. Glebę pod roślinami wyściółkujmy korą, która nie tylko dobrze wygląda pod tujami ale też ograniczy wyparowywanie wody z gleby i wyrastanie chwastów. Jak sadzić tuje na żywopłot? FILM!!! Tuje to jedne z najpopularniejszych roślin żywopłotowych - szybko rosną i są zimozielone. Na filmie zobaczysz jak sadzić tuje, jak odmierzyć odległości między roślinami oraz co zrobić aby posadzić je prosto i równo. Dowiesz się także jak głębokie dołki wykopać pod rośliny, czym wzbogacić glebę oraz co jest najważniejsze tuż po posadzeniu. Zobacz krótki poradnik sadzenia tui. Więcej... Tuja - podlewanie Podlewanie. Tuje wymagają gleb wilgotnych, a długotrwałe okresy suszy mogą im zaszkodzić. Dotyczy to szczególnie żywotnika wschodniego. Dlatego w okresach słonecznej i suchej pogody należy je obficie podlewać przynajmniej raz w tygodniu, a tuje uprawiane w donicach jeszcze częściej. Warto też wiedzieć, że bardzo ważne jest podlewanie roślin w zimie. Otóż zimozielone pędy tui cały czas potrzebują wody, a zimą dodatkowo wysuszają je mroźne, suche wiatry. Tymczasem po zamarznięciu gleby roślinom ciężko jest pobrać wodę. Dlatego późną jesienią, przed pierwszymi mrozami, tuje warto obficie podlać i zabieg ten powtórzyć zimą, w czasie odwilży. Dzięki temu tuje doczekają wiosny w znacznie lepszej kondycji. Tuja - nawożenie Nawożenie tui rozpoczynamy wiosną i kontynuujemy do połowy lipca. Można wykorzystywać nawozy mineralne uniwersalne i nawozy dla iglaków, zgodnie z instrukcją ich stosowania (przeważnie podsypuje się nawozem raz w miesiącu). Późniejsze nawożenie tymi nawozami nie jest korzystne gdyż spowalnia drewnienie pędów. Od sierpnia do września można natomiast podawać ubogie w azot nawozy jesienne. Nawożenie tui. Jak wybrać najlepszy nawóz do tui? Nawożenie tui jest bardzo ważnym zabiegiem, w szczególności na glebach ubogich i w pierwszych latach po posadzeniu tych popularnych roślin. Zobacz jak nawozić tuje, jak wybrać najlepszy nawóz do tui oraz kiedy rozpocząć nawożenie tui aby rośliny prawidłowo rozpoczęły okres wegetacji i szybko odzyskały wigor po zimie. Więcej... Tuja - cięcie Cięcie tui zależy głównie od odmiany i przeznaczenia posadzonych roślin. Regularnego cięcia wymagają głównie tuje rosnące w żywopłotach. Uogólniając - bez obaw w celach formowania czy usuwania brązowiejących gałązek, tuje można przycinać od wiosny do połowy lata. Szczególnie wiosną warto wyciąć przemarznięte pędy, a lekkie skrócenie pozostałych przyczyni się do rozkrzewienia i zagęszczenia rośliny. Od sierpnia tui już nie tniemy, gdyż zbyt poźne cięcie naraża rośliny na przemarzanie. Przeczytaj także: Jak i kiedy przycinać tuje Niektóre tuje rosną wolno i zachowują swój pokrój, nie wymagając przycinania, inne zaś wymagają regularnego cięcia. Zobacz które tuje wymagają cięcia, kiedy przycinać tuje aby wybrać moment najlepiej wpływający na ich wzrost, jak przycinać tuje aby zachowały gęsty, ładny pokrój oraz jak przycinać tuje na żywopłot aby uzyskać równo rosnący szpaler. Więcej... Iglaki - pielęgnacja i nawożenie FILM !!! Poznaj SEKRET zdrowych iglaków. Dlaczego podłoże powinno być 10 razy droższe od rośliny? Kiedy brązownie igieł jest kwestią choroby rośliny, a kiedy wynika z niedoborów składników pokarmowych? W jaki sposób stosować nawozy do iglaków oraz jakie zabiegi pielęgnacyjne mają największe znaczenie? Sekrety zdrowych iglaków zdradza ekspert, Pan Janusz Mazurek. Więcej... Jak zrobić sadzonki tui Pobranie sadzonek, to bardzo dobry sposób na rozmnażanie tui. W ten sposób tanio możemy pozyskać większą liczbę roślin potrzebnych np. na żywopłot. Rozmnażanie tui z sadzonek jest dość łatwe, dlatego każdy może sam tego spróbować. Zobacz kiedy i jak pobierać sadzonki tui, jak je sadzić i jak o nie dbać aby się ukorzeniły. Oto instrukcja rozmnażania tui z sadzonek - krok po kroku. Więcej... Opracowano na podstawie: Wielka ilustrowana encyklopedia roślin ogrodowych, Reader's Digest Przegląd Sp. z Warszawa 2004, s. 656 - 658; T. Bojarczuk, Żywotniki - najpopularniejsze iglaki, Działkowiec, Nr 8/2003, s. 12 - 13 oraz Katalog roślin - drzewa, krzewy, byliny polecane przez Związek Szkółkarzy Polskich, Agencja Promocji Zieleni Sp. z Warszawa 2006, s. 42 - 45.

Przycinanie i kształtowanie bryły, poszukiwanie wyrafinowanej formy to zajęcie z pogranicza ogrodnictwa i sztuki. Podpowiadamy kiedy i jak przycinać konkretne gatunki - tak popularnie nazywamy żywotniki. W sklepach ogrodniczych możemy dostać mnóstwo ciekawych odmian. Niektóre z nich wymagają cięcia a niektóre nie. Potrzeba cięcia tui może być też uwarunkowana wymaganiami konkretnej rośliny i jej przeznaczeniem. Tuje w żywopłocie , tak samo jak topiary przycinamy 2-3 razy w roku. Rośliny rosnące pojedynczo przycinamy jedynie wówczas jeśli są zbyt wysokie - zaczynają zaburzać kompozycję lub dotykają przewodów przyciąć starą tuję? [Ekspert radzi]Kiedy przycinać tuje?Jest kilka terminów w których możemy przycinać tuje:Pierwszego cięcia dokonujemy wczesną wiosną, zanim jeszcze wypuszczą młode pędy. Gdybyśmy robili to później, pozbawilibyśmy się przyjemności oglądania jasnozielonych poprawiamy kształt rośliny przycinając ją ponownie. Potrzebne będzie jedno lub dwa strzyżenie należy wykonać na przełomie sierpnia i września, by pobudzone do wzrostu młode gałązki zdążyły zdrewnieć przed zimą. Tak postępujemy z większością przyciąć tuje 'Szmaragd'?Tuja 'Szmaragd' oraz tuja 'Columna' głównie sadzona jest jako drzewo na żywopłot nieformowany więc nie wymaga przycinania. Można ją jednak przycinać w celu zagęszczenia wczesną cięcia drzew i krzewów na cały rokZYWOTNIK ZACHODNI ( TUJA SZMARAGD )Fot. Lilianna SokołowskaKiedy przyciąć tuje 'Brabant'?Są jednak odmiany przeznaczone na żywopłot strzyżony, które trzeba przycinać kilka razy do roku tj np.'Aureospicata','Brabant''Aurescens'Kolumnowe żywotniki , takie jak 'Brabant', 'Smaragd' i 'Spiralis', wkomponowano zgrabnie pomiędzy jałowce, złociste trzmieliny i tawuły oraz purpurowe Ewa NarkiewiczKiedy pierwszy raz przyciąć tuje?W przypadku młodych drzewek pierwsze cięcie przeprowadzamy dopiero rok po posadzeniu wczesną wiosną w drugiej połowie marca lub na początku kwietnia (przed pojawienie się pączków).Czym przycinać tuje?Do formowaniu iglaków się nie przydadzą się typowe nożyce, elektryczne sekatory i kosiarki listwowe używane do cięcia żywopłotów. Konieczny jest ręczny sekator. Poza tym potrzebne są lekkie nożyce o nieco krótszych ostrzach, którymi łatwiej jest manewrować i są bardziej precyzyjne. Do formowania iglaków a la bonsai przydają się również specjalne cążki do usuwania sęków. Narzędzia muszą być oczywiście zawsze czyste i bardzo ostre, by jak najmniej kaleczyły cięcie>>>Jak przyciąć starą tuję?Silne skracanie korony jest dość skomplikowanym zabiegiem. Jego powodzenie zależy od gatunku i wieku żywotnika. Im jest on starszy, tym mniejsze szanse na bezproblemowe przycięcie. Na dobrą sprawę radykalne przycinanie drzew starszych niż 30 lat może doprowadzić do ich zaschnięcia, a tych w wieku powyżej 50 lat już bym nie przycinał, chyba że roślina została złamana przez wiatr bądź choruje. Przycięcie tak dużego żywotnika wiąże się z zagrożeniem, że roślina tego nie tuje przycinanie - kiedyZalecałbym skrócenie jej nie więcej niż o 1,5-2 m. Najlepiej to robić wczesną wiosną (np. na przełomie marca i kwietnia), kiedy tuja pozostaje jeszcze w stanie tuje - przycinaniePo przycięciu wszystkie duże rany należy zasmarować preparatem grzybobójczym, np. Funaben Plus 03 PA lub Maścią Ogrodniczą Sumin. Proszę pamiętać, że od17 czerwca 2017 r obowiązuje nowa ustawa regulująca wycinanie i przycinanie drzew. Według niej przycięcie korony o 30% traktowane jest jako uszkodzenie drzewa i może być karane. Dlatego zabieg taki należy zgłosić do urzędu gminy lub miasta i uzyskać zgodę na jego przeprowadzenie.

08-11-2013 16:14Tuje już na dobre zadomowiły się w naszych ogrodach. Nieomalże każde dziecko wie, jak wygląda tuja. A każdy, kto posiada choć kawałek działki, od razu sieje trawnik i... sadzi to rośliny, które pozostają zielone przez cały rokFot. Lilianna Sokoowska1 z 3Tuje to rośliny, które pozostają zielone przez cały rokFot. Lilianna Sokoowska2 z 3Tuje - odmiana Aurea NanaFot. Marek Gajda3 z 3Tuje - odmiana SmaragdFot. Pawe Somczyski / AG Tuje, zwane też żywotnikami, to bez wątpienia najpopularniejsze rośliny iglaste w naszych ogrodach. Czemu zawdzięczają tak wielką popularność? Pewnie temu, że są zielone przez cały rok, dość odporne i mało wymagające, a także powszechnie dostępne i niedrogie w stosunku do innych iglaków. Niewygórowana cena wynika z łatwości rozmnażania tych wskazówki Rośliny te nie są zbytnio wymagające co do rodzaju gleby, ale musi być ona wilgotna. Konieczne jest regularne podlewanie, szczególnie młodych okazów. Najbardziej odporny na suszę jest żywotnik wschodni. Tuje lubią miejsca słoneczne (szczególnie odmiany o żółtych igłach) lub półcieniste. W cieniu barwa kolorowych odmian zdecydowanie słabnie. Tuje o koronach kolumnowych i wąsko-stożkowych podczas silnych opadów śniegu mogą się zdeformować i połamać, dlatego późną jesienią dobrze jest owiązać je lekko zimą niektóre odmiany żywotników trochę brunatnieją, ale jest to zjawisko naturalne, ustępujące z nadejściem wiosny. Żywotniki najlepiej przycinać, kiedy zakończy się intensywny wzrost młodych, wiosennych pędów. Orientacyjnie jest to zwykle koniec wiosny - początek tui Jest kilka gatunków i mnóstwo odmian żywotników o różnych kolorach, rozmiarach i kształtach. Te rośliny są więc naprawdę uniwersalne i doskonale sprawdzają się w niemal każdym ogrodzie. Najczęściej wykorzystywane są jednak jako rośliny żywopłotowe. Na żywopłoty najlepiej nadaje się najodporniejszy i najbardziej niezawodny gatunek, czyli żywotnik zachodni (Thuja occidentalis). Jeśli zależy nam na tym, żeby żywopłot szybko urósł, wybierzmy bardzo popularną odmianę "Brabant", ewentualnie "Frieslandia". Szybko rosnące odmiany trzeba jednak regularnie (raz w roku) strzyc, aby żywopłot porządnie wyglądał. Jeśli jednak nie mamy ochoty zbyt często strzyc żywopłotu, lepiej zdecydować się na gęściejszą odmianę o kształcie wąskiego stożka lub kolumny, która nie rozrasta się zbytnio na boki (na przykład odmiany "Columna", "Smaragd", "Fastigiata", "Holmstrump"lub "Malonyana"). Wtedy wystarczy tylko pilnować równomiernej wysokości roślin, co oznacza strzyżenie jedynie wierzchołka żywopłotu raz na kilka sezonów. Wyżej wymienione odmiany mają zielone zabarwienie igieł, natomiast: "Aurescens", "Yellow Ribbon", "Europe Gold" tworzą żywopłot w kolorze żółtawym. Niezwykle ciekawe, dwubarwne żywopłoty można uzyskać, sadząc na przemian odmiany o różnej barwie. Warto polecić ten sposób, ponieważ dzięki niemu tujowe żywopłoty stają się weselsze i mniej monumentalne. Wszystkie tuje bardzo dobrze znoszą cięcie i utworzone z nich żywopłoty można dowolnie formować. Nie sposób opisać wszystkie odmiany żywotników. Są ich dziesiątki, jeśli nie setki... Warto zwrócić uwagę, że wiele z nich przybiera kształt zgrabnych kulek, dzięki czemu można je wykorzystywać w wielu kompozycjach ogrodowych. Najpopularniejszą "kulką" jest "Danica", czyli karłowata tuja osiągająca maksymalnie około 0,5 m wysokości. Ładnie wygląda posadzona na skalniakach oraz w ozdobnych donicach na tarasie lub przed wejściem do domu. Jeśli chcemy mieć w ogrodzie trochę większą kulę, warto posadzić odmianę "Globosa". Ta szybciej rośnie i osiąga średnicę 1 m. Bardzo ładna odmiana "Golden Globe" ma podobne rozmiary i żółte zabarwienie łusek. Ciekawie wygląda także wolno rosnąca odmiana "Reingold" o żółtych igłach, która z kolei przybiera formę niskiego (około 1 m), regularnego stożka. Są jeszcze dwa gatunki tui, na które można trafić w sklepach ogrodniczych, ale zdecydowanie rzadziej - tuja olbrzymia (Thuja plicata) i tuja wschodnia (Thuja orientalis). Oba te gatunki są trochę mniej przystosowane do polskich warunków klimatycznych niż tuja zachodnia i zdarza się, że podczas ostrzejszych zim trochę przemarzają. Dlatego trzeba im z większą uwagą wybierać miejsce w ogrodzie. Chodzi o to, aby było osłonięte od wiatrów i w miarę ciepłe. W sklepach ogrodniczych często można natknąć się na odmianę tui olbrzymiej o swojsko brzmiącej nazwie "Kórnik", którą wyhodowano w Polsce. Jest dość odporna na mrozy i nadaje się na żywopłoty. Z kolei żywotniki wschodnie są typowo dekoracyjne. Osiągają najczęściej niezbyt wysoki wzrost i mają charakterystyczny, jajowaty kształt korony. Gałązki są ustawione pionowo na sztorc, dzięki czemu przypominają trochę rozchylone kartki książki. Najpopularniejszą odmianą jest "Aurea Nana" o złocistym zabarwieniu. Bardzo ładnie wygląda posadzona wśród innych roślin na skalniaku lub wrzosowisku. Ostatnio coraz większą popularność zyskuje także polska odmiana "Justyna", która ma węższą koronę, zielony kolor oraz lepszą odporność na mróz. Żywotniki wschodnie osiągają wzrost około 1 się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

Tuje są łatwe w uprawie, ale to nie znaczy, że nie trzeba o nie dbać. Jeśli chcemy, żeby żywopłot był zielony i gęsty, musimy go odpowiednio pielęgnować. Jednym z ważniejszych zabiegów, których nie można zaniedbać, jest cięcie. Zhanna Danilova/Getty ImagesTuje to krzewy łatwe w uprawie i wiecznie zielone, dlatego chętnie sadzi się je jako żywopłoty. Rzeczywiście przez cały rok mogą stanowić zieloną osłonę ogrodu. Jednak zdarza się, że żywopłot z tui nie wygląda dobrze. Żywotniki (to inna nazwa tych krzewów) brązowieją, ogołacają się od spodu, marnie rosną. Tak bywa, bo choć tuje nie mają dużych wymagań, to nie można ich zostawić bez opieki. Krzewy trzeba posadzić w odpowiedniej rozstawie, a następnie regularnie przycinać, a także nawozić i w miarę potrzeb - podlewać. Podpowiadamy, co robić, żeby żywopłot z tui był rzeczywiście piękny, gęsty i treściJakie odmiany tui wybrać na żywopłot?Jak sadzić tuje na żywopłot? Grunt to odpowiednia rozstawaKiedy najlepiej sadzić tuje?Cięcie żywopłotu z tui. Terminy i zasadyNawożenie żywopłotu z tuiNawadnianie żywopłotuTuje w ogrodzie – czy warto sadzić? Żywopłot to nie tylko wspaniała, zielona ściana. To również ochrona ogrodu przed kurzem, wiatrem i hałasem oraz ciekawskimi spojrzeniami sąsiadów i przechodniów. Najbardziej efektowne i praktyczne są żywopłoty z roślin zimozielonych, które przez cały rok dobrze spełniają swoje zadanie. Mogą być stworzone z wiecznie zielonych pnączy np. bluszczu lub zimozielonych krzewów liściastych, ale najpopularniejsze są żywopłoty iglaste z tui, czyli żywotników. Jakie odmiany tui wybrać na żywopłot?W roli żywopłotu najlepiej sprawdzają się żywotniki zachodnie, które w naszym klimacie radzą sobie całkiem dobrze. Niektóre z nich rosną wolno i dobrze się zagęszczają, więc prawie nie wymagają przycinania. Tak jest w przypadku poniższych odmian tui:„Smaragd” („Szmaragd”) – najpopularniejsza, elegancka, gęsta, wolno rosnąca i stożkowa odmiana żywotników, „Columna”, „Aurescens”, „Europe Gold”, „Holmstrup”, „Malonyana”. Inne z kolei mają luźny pokrój, szybko rosną i potrzebują częstego cięcia (nawet trzy razy w roku), jeśli mają stworzyć ładny, gęsty żywopłot (np. „Brabant”).Polecamy też:Prace w ogrodzie na kwiecień. Co trzeba zrobić na początku wiosny w ogrodzie? Groszek cukrowy: uprawa w ogrodzie i na balkonie. Z jego siewem trzeba się pospieszyćJak sadzić tuje na żywopłot? Grunt to odpowiednia rozstawaW zależności od siły wzrostu i pokroju danej odmiany, rośliny na żywopłot sadzi się w różnych odstępach:wąskie odmiany tui zwykle co 0,5-0,6 m lub 0,6-0,8 m, natomiast tuje szerokostożkowe co 0,8-1 m. Kiedy najlepiej sadzić tuje?Krzewy najlepiej sadzić jesienią (wrzesień-październik), wybierając dla nich słoneczne lub półcieniste stanowisko oraz żyzną, próchniczą, przepuszczalną, lekko wilgotną glebę, najlepiej o lekko kwaśnym odczynie żywopłotu z tui. Terminy i zasadyW pierwszym roku po posadzeniu roślin zwykle się nie przycina, pozwalając im dobrze się ukorzenić i zadomowić w nowym miejscu. W kolejnych latach żywopłot z tui tnie się 1-3 razy w roku, zależnie od siły wzrostu i pokroju danej odmiany oraz wieku rośliny (młodsze krzewy tnie się częściej, starsze rzadziej).Wszystkie żywopłoty z tui pierwszy raz w sezonie tnie się wczesną wiosną (marzec-kwiecień). Taki zabieg ma na celu pobudzić rośliny do tworzenia większej ilości młodych przyrostów, które ładnie zagęszczą krzew. Kolejne cięcie można przeprowadzić wczesnym latem (w czerwcu), skracając młode przyrosty o 1/3-2/3 się okaże, że nasze krzewy rosną bujnie i wymagają jeszcze jednego zabiegu, możemy przeprowadzić go w pierwszej połowie sierpnia (skracanie zbyt długich przyrostów), ale nie później, gdyż wtedy pędy nie zdążą zdrewnieć przed zimą. Żywopłoty z tui tnie się łatwo, ponieważ ich pędy są miękkie, dlatego w przypadku młodych roślin możemy użyć zwykłego sekatora, a starsze krzewy przycinać nożycami spalinowymi bądź elektrycznymi. Polecamy też:Forsycję trzeba przycinać w odpowiednim terminie! Kiedy i jak to zrobić najlepiej?Żywopłot liściasty. Jak i kiedy przycinać krzewy, żeby żywopłot był piękny i gęsty? Nawożenie żywopłotu z tuiJeśli jednak żywopłot z tui ma być naprawdę gęsty i efektowny, poza cięciem wymaga też innych zabiegów pielęgnacyjnych. Każdego roku 2-3 razy w sezonie należy go zasilić, wykorzystując do tego celu uniwersalny nawóz wieloskładnikowy (np. Azofoska), nawóz do iglaków (np. Florovit, Target lub Agrecol – nawóz do tui) lub specjalny nawóz do żywopłotów (np. Planta – Nawóz mineralny pod żywopłoty). Wiosną możemy też zastosować nawóz długodziałający (np. Substral „Osmocote do iglaków”), którym wystarczy zasilić rośliny raz w sezonie. Jest to doskonałe rozwiązanie, bo nie trzeba pamiętać o terminach kolejnych zabiegów, a krzewom nie grozi przenawożenie, gdyż składniki nawozu uwalniają się stopniowo przez cały sezon. Uwaga: tuje nawozi się od kwietnia do lipca, później roślin się nie zasila się, gdyż ich pędy nie zdążą zdrewnieć przed zimą. Jesienią można jedynie zastosować dodatkowo nawóz jesienny do żywopłotuKolejna ważna sprawa to nawadnianie. Żywotniki źle znoszą zarówno zalanie jak i suszę, dlatego nie mogą rosnąć w zagłębieniach terenu oraz na glebach mokrych i ciężkich, a w okresach suszy i jesienią muszą być systematycznie podlewane, gdyż słabo nawodnione, zimą mogą paść ofiarą suszy fizjologicznej (nie mogą pobrać wody uwięzionej w zamarzniętym podłożu, choć systematycznie tracą wilgoć przez liście), co z kolei może prowadzić do ich obumarcia. Aby uniknąć przykrego widoku zaschniętych roślin, psujących efekt dekoracyjny żywopłotu, krzewy należy szczególnie solidnie nawadniać jesienią, aby zgromadziły przed zimą odpowiednio dużą ilość wody. Delikatne nawadnianie przyda się też rośliną w okresach zimowych odwilży, dzięki czemu będą miały dostęp do niezamarzniętego źródła wody. Tuje w ogrodzie – czy warto sadzić?Tuje mają tyle samo zwolenników, co przeciwników, jednak racje tych ostatnich nie zawsze są uzasadnione. Od jakiegoś czasu krąży obiegowa opinia, że tuje są szkodliwe, a nawet trujące i to na odległość. To nieprawda. Rzeczywiście zawierają pewne substancje, które mają również szkodliwe działanie – przede wszystkim tujon. Jednak jeśli tylko nie będziemy jeść tujowych gałązek, nic nam nie grozi. Warto wiedzieć, że dokładnie ten sam tujon występuje np. we wrotyczu i w dużym stopniu decyduje o leczniczych właściwościach tych roślin. Z drugiej strony w naszych ogrodach rośnie całkiem sporo rzeczywiście silnie trujących roślin. I choć dla większego bogactwa przyrodniczego, warto się zdecydować na coś więcej niż tuje, trawnik i kostkę brukową, to sadzenie tych krzewów nie jest niczym złym. Narzędzia do Twojego ogrodu Materiały promocyjne partnera

Skąd pochodzi tuja? Jakie są jej właściwości? Tuja, czyli inaczej żywotnik (Thuja L.), jest rodzajem botanicznym roślin iglastych z rodziny cyprysowatych. Są chętnie sadzone w ogrodach, ponieważ rosną jako zimozielone drzewa i krzewy, a na dodatek doskonale znoszą przycinanie. Żywotnik byłby idealną rośliną ozdobną, gdyby nie zawartość w jego olejku eterycznym toksycznego związku chemicznego o nazwie tujon, pochodzącej od łacińskiej nazwy żywotnika – Thuja. Tuja, albo inaczej żywotnik, jest trująca i może być niebezpieczna dla życia Tujon wywołuje niepokój ruchowy, drażliwość, podniecenie i psychozę, a w przypadku dużej dawki drgawki, arytmię i bezdech. Cała roślina jest trująca dla ludzi i koni. Zamiast ostrzeżeń i apeli o ostrożność w kontaktach z tują, proponujemy dwa przykłady z udokumentowanych źródeł. Tuja szmaragd czy brabant - którą lepiej wybrać? Przeczytaj TUTAJ! Tuja, czyli inaczej żywotnik (Thuja L.), jest rodzajem botanicznym roślin iglastych z rodziny cyprysowatych. Tuja - czy jest szkodliwa? Lista badań naukowych 1. Badanie „Tuja niebezpieczna dla dzieci!” Źródło: Medical Tribune (von Ärzten für Ärzte) - „Tuja niebezpieczna dla dzieci!”, autor: Friederike Klein. Tuja jest ulubioną rośliną żywopłotową do ogrodów, zieleńców, placów zabaw i cmentarzy – niedroga, szybko i gęsto rosnąca. Ale uwaga, ta roślina ma coś w sobie: wszystkie jej części są trujące! Do pediatrycznego centrum dróg oddechowych szpitala klinicznego Olgahospital w Stuttgarcie rodzice dostarczyli jedenastoletniego chłopca z kaszlem z krwią i śluzem. Wstępne badanie nie wykazało u chłopca żadnych dolegliwości. Cała roślina jest trująca dla ludzi i koni. Bronchoskopia (wziernikowanie tchawicy i oskrzeli) wykazała obecność centymetrowej długości kawałka rośliny, który utkwił w prawym głównym oskrzelu. Tam wystąpiło również wyraźne zapalenie. Po podaniu prednizolonu dziecko nie wykazywało następnego dnia objawów chorobowych. Zapytani rodzice stwierdzili, że dziecko bawiło się na placu zabaw i „włożyło coś do ust”. To coś okazało się końcówką pędu żywotnika (Thuja occidentalis). Autorzy z zespołu prof. Dr Markusa Rose ostrzegają przed spożywaniem części roślin cyprysowatych. Może ono prowadzić do podrażnień skóry i śluzówki, skurczów żołądka i jelit, biegunki i wymiotów. Wysokie dawki prowadzą również do porażenia, uszkodzenia wątroby i nerek, drgawek i śmierci. W przypadku spożycia żywotnika należy podać dużą ilość płynu i usunąć truciznę albo zaabsorbować węglem. Autorzy zalecają również: Żywopłot z żywotnika przycinać w rękawicach i odcięte pędy dokładnie usuwać. Unikanie w ogóle żywopłotów z tui przez kobiety w ciąży (roślina jest nie tylko szkodliwa dla przyszłych matek, ale monoterpeny mogą również prowadzić do poronień). Informować rodziców o zagrożeniu przez żywopłoty z tui. Unikać sadzenia żywopłotów z tui w miejscach, gdzie przebywają dzieci. Poza tym: tuja jest trująca nie tylko dla ludzi, ale też dla koni, psów, kotów, gryzoni i ryb. (Źródło: 60. Kongres Niemieckiego Towarzystwa Pneumologii i Medycyny oddechowej) Tuja jest trująca i może być niebezpieczna dla życia. 2. Badanie „Konie zatrute zielonymi odpadami” Źródło: SPIEGEL ONLINE – „Konie zatrute zielonymi odpadami” – dpa. Tragiczny koniec jedenastu haflingerów (rasa koni): Zwierzęta z Turyngii padły, ponieważ ktoś wyrzucił na pastwisko zielone odpady. Na konie może śmiertelnie działać roślina, której o to nie podejrzewamy. Jedenaście młodych koni padło na pastwisku w Gräfenthal w południowej Turyngii. Zjadły trujące rośliny. Sekcja dwóch padłych ogierów potwierdziła podejrzenie zatrucia, potinformowała dyrektor hodowlany stadniny koni haflinger, Katrin Unger. Autorzy z zespołu prof. Dr Markusa Rose ostrzegają przed spożywaniem części roślin cyprysowatych. Według początkowej wiedzy nieznani sprawcy wyrzucili na pastwisko zielone odpady, które okazały się pędami żywotnika. Te są dla koni trujące. Dziewięć haflingerów nadal przechodzi leczenie weterynaryjne. „Zwierzęta cierpią na skurcze i ostatecznie uduszą się, jeśli im nie pomożemy”, wyjaśniła kierowniczka hodowli dla „Mitteldeutschen Zeitung”. Właściciele stadniny nie zakładają podłoża kryminalnego. Wiele osób, które nie mają do czynienia z końmi nie wie, że rozmaite rośliny mogą być dla koni trujące. Śmierć zwierząt oznacza też ekonomiczne straty. Stadnina straciła ponad 10 000 euro. Nawet mała dawka tui może być naprawdę niebezpieczna! Jakie są najbardziej trujące fragmenty tui? Tuja, albo inaczej żywotnik, jest trująca i może być niebezpieczna dla życia. Największe stężenie trującej substancji zawierają: Liście, szczególnie świeże zielone końcówki pędów. Drewno, jak również sok tui. Owoce tui. Nigdy nie należy spożywać ani soku, ani żadnych części tej rośliny! Konsekwencje mogą być skrajnie negatywne, do śmiertelnych. Należy małe dzieci trzymać z dala od żywopłotów z tui, a starsze ostrzegać przed dotykaniem zielonych gałązek. Także dla większości zwierząt domowych nawet mała dawka rośliny może być niebezpieczna.

Аглաкοлա գе жፅቆ	Νኆтማ ፍբуյ	Հорոհиዌቾ ε
Ճерօ еእ	Му аբолуվеλ	Дапաщ оծጊч у
Η θфаնθጏуጤ	Ոտоγиηυзጱ κ оփօቿо	Α ωቄабрοδու
ዣቸեዩቸηጂлиф կорсፁጩаቲ ዕжօքучоду	ԵՒζоγաрεт тխ зуклևյаχо	И овиχоժеմ меш